Donderdag 22 juni was ik (Jenny Klijnsmit) namens Dikke Vinger aanwezig op de conferentie VWS brede aanpak discriminatie en gelijke kansen in Den Haag. We doen mee in het panel – samengesteld door expertisecentrum gezondheidsverschillen Pharos – dat de komende 2 jaar hierover met de beleidsmakers en medewerkers van het Ministerie van VWS in gesprek gaat.
Dit is voor ons niet alleen een unieke mogelijkheid om informatie te delen over de ervaringen van dikke mensen in de zorg maar ook om te leren van de andere ervaringsdeskundigen in dit panel over de intersectie met andere vormen van uitsluiting en kansenongelijkheid.
Hieronder verslag van de dag:
Na de Plenaire opening met Programmacoördinator Mehmet Akozbek (Discriminatie & Gelijke Kansen), Regeringscommissaris Rabin S. Baldewsingh (Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme) en het fotomoment met minister Conny Helder (Langdurige Zorg en Sport) konden de medewerkers van VWS en de panelleden deelsessies bijwonen.
Na afloop van de deelsessies was er een borrel en raakte ik in gesprek met de beleidsmedewerker van de directie Voeding, Gezondheidsbescherming en Preventie. Hij vroeg mij (kort samengevat) om hem te helpen ov*rgewicht te bestrijden op een niet-stigmatiserende manier.
Yes! Ik ga zeker helpen met het verminderen van stigmatisering, maar de basis van het Nationaal Preventie Akkoord (NPA) is zo opgezet dat stigmatisering hierin verweven zit.
Mijn eerste vraag was daarom: “Stel dat alle dikke mensen meer kennis over voeding krijgen, gezonder gaan eten, met hun emoties leren dealen zonder ‘overeten’, meer bewegen en meer rust nemen (ofwel, alles doen volgens het preventie akkoord) maar ze vallen niet af… is het akkoord dan mislukt?”
De 3 pijlers in het NPA zijn namelijk Roken, Problematisch alcoholgebruik en Ov*rgewicht. Het probleem hiermee is dat roken en alcoholgebruik een gedrag of verslaving aanduiden. Terwijl ov*rgewicht een lichaamsmaat is en géén gedrag of een verslaving, maar waarbij aangenomen wordt dat dit voornamelijk door te veel eten en te weinig bewegen komt.
Andersom werkt het ook: Als alle dikke mensen dun worden, op welke manier dan ook, koste wat kost, met alle risico’s van dien, maar niet per definitie gezonder zijn… is het plan dan geslaagd? Dat kan toch nooit het doel zijn!?
We hebben vervolgens allerlei topics besproken zoals ob*sitas bij kleine kinderen, ons project Dik Bij De Dokter, verstoord eetgedrag, eetstoornissen + racisme, mentaal welzijn, het hoge uitvalpercentage + het kort monitoren van onderzoeken, de slagingskans van diëten + bewegen, aankomen na elk dieet en verstoord metabolisme maar we spraken ook over dikke rolmodellen, body positivity, representatie en Dik In De Media.
Het was een goed gesprek waar de beleidsmedewerker oprecht geïnteresseerd was naar wat Dikke Vinger nog meer te vertellen heeft. En dat hebben we!
Daar gaan we de komende jaren samen aan werken. Want als de overheid echt een gezonder Nederland wil, dan moet het NPA zich richten op het ondersteunen van gezondheid, ongeacht of mensen erdoor afvallen of niet. Welzijn en gezondheid moeten toegankelijker gemaakt worden door op een gewichtsinclusieve, realistische en intersectionele manier te handelen.
