Mijn buik. en mijn buik. Die moet ik even uitleggen …
Jaren terug, toen ik nog heel erg worstelde met mijn zelfbeeld, heb ik mezelf eens getekend – met houtskool. Bloot voor de spiegel. dat was een soort onderzoekje, want ik dacht altijd dat de dikke mensen op de schilderijen van Rubens ‘mooie dikke mensen’ waren, en dat ik een ‘niet mooi dik mens’ was.
Tot die tekening. Totaal gefascineerd was ik door de groef, of plooi, die van mijn navel over de ronding van mijn buik naar beneden loopt. Een mooie uitdaging om die schaduw te vangen. Toen het klaar was, kon ik mezelf zien zoals ik was: een mooie dikke vrouw. Ik had zó op een Rubens-schilderij gekund. (Ik had alleen wel nog wat schilderlessen moeten volgen …)