In onze reeks What the faq (= veelgestelde vragen) reageren we op opmerkingen en vragen die we dikwijls horen of lezen over dik zijn.
Deze keer:
"Ik vind mezelf gewoon niet mooi als ik dik ben"
Smaken verschillen, maar wat je mooi vindt en wat niet staat niet vast in je DNA. Het is dikwijls iets wat je aangeleerd is en het kan veranderen doorheen de tijd of met inspanningen.
Deze opmerking horen we nogal eens van mensen die willen afvallen of aan een dieet begonnen zijn, en het gevoel hebben dat ze zich daarvoor moeten verdedigen bij iemand die daar niet (meer) mee bezig is.
Nu, uiteraard mag jij met je lichaam doen wat je wilt. Jij hoeft jezelf niet te verdedigen voor de keuzes die je maakt. Maar het is wel de moeite om bij jezelf even na te gaan of er niet méér zit achter het idee dat je dik gewoon niet mooi vindt.
Het is logisch dat je het moeilijk vindt om jezelf en je dikke lichaam mooi te vinden als je je hele leven al meedraait in onze dieetcultuur. Die heeft ons namelijk geleerd dat dik zijn niet mooi is en dat we moeten streven naar het schoonheidsideaal dat er heel anders uitziet dan jouw lichaam.
Veranderende idealen
Alleen is dat schoonheidsideaal al dikwijls veranderd. In de jaren 1920 was het ‘perfecte’ lichaam dun en hoekig, zoals de Flappers. In de jaren ’50 was Marilyn Monroe met haar rondingen het droomlichaam van menig vrouw. Later ging het ideaal van dun (Twiggy) naar fit (Cindy Crawford) en naar heroin chic (Kate Moss), terwijl nu de Kardashian-look helemaal in is.
Wat we als maatschappij mooi vinden, verandert dus door de jaren heen. Wat jij mooi vindt, kan ook veranderen.
Op sociale media zitten heel wat dikke mensen die zichzelf en hun lichaam mooi vinden. Je kan ervan uitgaan dat zij heel wat moeite gedaan hebben om op dat punt te geraken, want ook zij zijn opgegroeid in onze vetfobische maatschappij. Het is dus echt wel mogelijk om te veranderen wat je mooi vindt en hoe je naar jezelf en je lichaam kijkt.
Invloed van de maatschappij
En als je nog altijd denkt dat het bij jou toch echt wel een ander verhaal is, vraag jezelf dan eens dit af:
Stel dat je in een maatschappij leefde waar er geen schoonheidsideaal is. Waar je dikke lichamen op een positieve of neutrale manier had gezien in films en series, in magazines en kranten. Waar je dokter je respecteert en je onmiddellijk de zorg krijgt die je nodig hebt. Waar je kan genieten van feestjes en traktaties zonder opmerkingen. Waar je van kleins af aan de boodschap had gekregen dat alle lichamen, in alle vormen en maten, mooi zijn.
Als je je hele leven in een maatschappij had geleefd waar dikke mensen met respect afgebeeld en behandeld worden, kan je dan nog altijd met 100% zekerheid zeggen dat je dik niet mooi gevonden zou hebben?
Wat je mooi vindt, hangt af van veel externe factoren. In onze vetfobische maatschappij is het daarom moeilijk om je dikke lichaam mooi te vinden, maar ook in die omstandigheden kan je nog altijd leren om jezelf en je dikke lichaam graag te zien.